Έχω την εντύπωση ότι σήμερα δεν είναι λίγες οι φορές που σκεφτόμαστε να την κάνουμε ταχειά από την χώρα αυτή, ούτε και είναι λίγες οι φορές που σιχτιρίζουμε τα Υπουργεία μας. Εγώ δεν θα ήθελα αυτή τη στιγμή να αναφερθώ στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο Ελλάντα όμως μετά από την πρόσφατη επίσκεψή μου στην αγαπημένη μου χώρα την Ιταλία και συγκεκριμένα στην Τοσκάνη και στην Ούμπρια, θα πω δυο λόγια για τον Τουρισμό. Τον Τουρισμό στην Ιταλία. Λοιπόν οι Ιταλοί εκτός από τη βαριά βιομηχανία, τη μόδα, την διατροφή και την κουλτούρα που έχουν σαν λαός έχουν να καυχιούνται και για τον Τουρισμό. Πραγματικά όσες πόλεις επισκεφθήκαμε ήταν κατάμεστες από κόσμο και μόνο στα καμπαναριά δεν κρεμόντουσαν οι τουρίστες προκειμένου να θαυμάσουν τα μεσαιωνικά κάστρα, την αναγεννησιακή τέχνη και αυτή την πολυπόθητη αισθητική των Ιταλών οι οποίοι σε ξαφνιάζουν συνεχώς με το στιλ τους. Ο Τουρισμός λοιπόν για την Ιταλία μπορεί να μην είναι στην πρώτη γραμμή, όπως είναι αντίθετα για εμας, αλλά δίνουν σημασία στην λεπτομέρεια και στην οργάνωση έτσι ώστε όσο κόσμο και να έχει μια πόλη να είναι καθαρές οι δημόσιες τουαλέτες, να παρκάρεις με άνεση και εκεί που σου καθορίζουν να παρκάρεις, να τρως και να πίνεις φθηνά και να μετακινείσαι μέσα στην πόλη ελεύθερα παντού και χωρίς να αντικρίζεις ίχνος σκουπιδιού στα πλακόστρωτα δρομάκια. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η μετακίνηση μέσα στην πόλη. Οι Ιταλοί έχουν καταφέρει να παντρέψουν την ιστορία με την τεχνολογία και αυτό είναι το μεγαλύτερό τους ατού. Μέσα στην μεσαιωνική πόλη υπήρχαν μικρά τούνελ το οποία σε οδηγούσαν μέσω ασανσέρ ή κυλιόμενων στο πιο πάνω επίπεδο της πόλης. Βέβαια αυτές οι στοές ήταν επιμελώς κρυμένες από τα μάτια της έξω πόλης με σκοπό να μην "χαλάσει" το μεσαιωνικό τοπίο. Φυσικά σε κάποιες πόλεις από το πάρκινγκ για να ανέβεις στην καστροπόλη χρησιμοποιούσες, αν ήθελες, ένα υπερσύγχρονο τελεφερίκ! Όσο για την ευγένεια και την εξυπηρέτηση, ούτε συζήτηση, οι άνθρωποι το έχουν απλά. Έτσι μετά από 5 μέρες με ξεναγήσεις στα υπέροχα μνημεία τους, όπου δεν ξέρεις πραγματικά τι να πρωτοθαυμάσεις, χάνεις την επαφή με την πραγματικότητα, μπαίνεις στον κόσμο των opus dei και είσαι πεπεισμένος ότι από κάποια μεριά θα πεταχτεί ο Δάντης, ο Πετράχης και ο Μιχαήλ Άγγελος πιτσιρικάκι. Οι Ιταλοί έχουν καταφέρει να συντηρούν τόσο καλά τα κτίριά τους όπου ο επισκέπτης νομίζει ότι δεν πέσασε μια μέσα από τότε που στην περιοχή κατοικούσαν οι Μέδικοι. Δεν έχω να πω περισσότερα, απλά μπράβο στους Ιταλούς που μας τρώνε λάχανο και στον Τουρισμό, πραγματικά το αξίζουν. Όσο για το φυσικό κάλλος της περιοχής, θα το αφήσω στο σχολιασμό των ποιητών και των ανθρώπων των τεχνών για να το εξυμνήσουν.
Καιρός να πάρουμε παραδείγματα από τους γείτονες. 
Δε βλέπω να παίρνουμε σύντομα παράδειγμα απο τον οποιονδήποτε. Για να αλλάξουμε πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημά μας, και όταν στην καθημερινότητά μας λέμε συνεχώς ο ένας στον άλλο οτι είμαστε "Ευρωπαίοι", προφανώς δεν έχουμε καταλάβει οτι στην ουσία είμαστε λίγο παραπάνω (ή και όχι) απο την Τουρκία σε πολλά πράγματα. Αν νιώθαμε ανατολίτες και είχαμε το άχτι να γίνουμε "Ευρωπαίοι" τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά νομίζω αλλά το οτι είμαστε χώρα-μέλος μας έχει κάνει να ζούμε την ψευδαίσθηση και...να μην πολυπροσπαθούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.1 Χωρίς να υπονοώ φυσικά οτι είναι κακό που είμαστε στην Ένωση, ε...
Υ.Γ.2 Σε πρόσφατη έρευνα η Αθήνα βγήκε 3η πιο βρώμικη πόλη της Ευρώπης, με πρώτο το Λονδίνο. Είμαι σίγoυρος οτι πολλοί το είδαν θετικά: Είμαστε πιο καθαροί απο ολόκληρο Λονδίνο! :P
Οι κοιλιομενες σκάλες μου θυμισαν τη διαδρομη για το Park Guell στη Βαρκελώνη! ευχαριστουμε που μοιραστηκες girl! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή